با اینکه به گفته اهالی اندیکا، استاندار فعلی خوزستان تا کنون سفرهای متعددی به این شهرستان داشته و پیگیری های متعددی از سوی وی، فرمانداران، امام جمعه و ... صورت گرفته اما در اندیکا هنوز که هنوز است، صدا به صدا نمی رسد.

 به گزارش پایگاه خبری آستاره نیوز به نقل از رهیاب، شهرستان اندیکا که حالا با عنوان «محروم ترین شهرستان خوزستان» شناخته می شود قریب به ۱۲ سال است که بخاطر ویژگی ها و ترکیب جمعیتی به از بخش به شهرستان ارتقا یافته اما هنوز با مشکلاتی در اولی ترین زیر ساخت های شهری دست به گریبان است.

شاید همین مقدار که سرزمینی در استان محروم و مظلوم خوزستان ملقب به «محروم ترین شهرستان» باشد برای درک میزان رنجی که مردم صبور و نجیب بختیاری آن متحمل می شوند کافی باشد اما به راستی، چرا نه صدای محرومیت آنان به جایی می رسد و نه صدایی برای یاری و آبادانی به اندیکا نمی رسد؟ 

مشکل اینجاست که علاوه بر سنگینی گوش برخی مسئولان و ناتوانی آنان در مدیریت جهادی و حرکت انقلابی که باعث می شود در حل هر معضل کوچک و بزرگی رکورد طولانی ترین و بحران آفرین ترین مدل مدیریت را به نام خود کرده و با حل نکردن مشکلات مردم، موجبات نارضایتی و واکنش آنان را به وجود بیاورند؛ علاوه بر همه ی این ها، سال هاست صدای مردم اندیکا به بیرون از کوه های سر به فلک کشیده اش نمی رسد و البته صدایی هم به مردم خونگرم اندیکا...

یکی از رنج های کهنه مردمان کوخ نشین اندیکا، عدم دسترسی به زیر ساخت های ارتباطی پایدار و بدون خلل است که چندین سال است در پی وعده درمانی مسئولان، راه به جایی نبرده است و هم‌چنان وضعیت ناپایدار زیرساخت های مخابراتی، اینترنت، آنتن دهی موبایل و شبکه های دیجیتال و آنالوگ از مشکلات لاینحل مردم اندیکا ست؛ به جز دو شهرستان آبژدان و قلعه خواجه که در مرکزیت اندیکا قرار دارند، ۶۰۰ روستای کوچک و بزرگ که روزگاری بزرگترین بخش کشور را تشکیل می دادند و حالا به اسم، شهر شده‌اند، دسترسی پایداری به آنتن تلفن همراه، نت و شبکه های تلویزیونی سیمای ملی ندارند. 

به راستی در روزگاری که بسیاری از کارهای ریز و درشت زندگی ماشینی وابسته به تلفن همراه و اینترنت است و برای شهرنشینان ساعتی قطعی آنتن و نت به معنای بریده شدن از جهان پیرامون و بی خبری از عالم هستی است و بالاتر از آن، در زمانی که اکثر فعالیت های اقتصادی، اداری و رسمی نیز نیازمند دسترسی مداوم و پایدار به شبکه تلفن همراه و اینتر نت است، چگونه می توان بازی قطع و وصل مداوم آنتن و شبکه های دیجیتال را تاب آورد؟

از سوی دیگر این روزها با وجود میهمان ناخوانده ای به نام کرونا، که دانش آموزان را وابسته به شاد و دانش جویان را روانه کلاس آنلاین کرده است و کودکان و خانواده ها نیز باید برای حفظ سلامت ساعات بیشتری را در چهاردیواری خانه بگذرانند، قطعی مکرر شبکه تلفن همراه و اینترنت، دو چندان آزار دهنده بوده و صد البته، در سیر تحصیل دانش آموزان و دانشجویان اثر منفی بسزایی دارد.

در اندیکای محرومی که کرونا نیز به دیدارش آمده، نه مدرسه ها آنچنان تجهیز و آمادگی دارند که پذیرای دانش آموزان باشند و نه تمامی دانش آموزان گوشی هوشمند داشته و نه آنان که به نرم افزار شاد دسترسی دارند، از اینترنت مناسب بهره مند هستند و مجموع این مصائب، تحصیل دانش آموزان را با اما و اگر های فراوانی مواجه کرده است. رهیاب